27. mar. 2008 |
Reiðir skíðagöngugarpar |
Ég vissi alltaf að það væri töggur í skíðafólki. Þar til ég horfði á kvöldfréttir RÚV í kvöld gerði ég mér hins vegar ekki grein fyrir því hversu reiðir þeir þurfa að vera til að sigra.
Sigurvegarar í sprettgöngu á Skíðamóti Íslands voru þar í viðtali.
Stúlkan sagði í sigurvímu: Það er bara málið að vera reiður. Þá kemst maður þetta á kraftinum.
Orð piltsins sem endaði á toppnum: Ég var búinn að vera svo illur frá því í fyrra. Ég var búinn að byggja upp reiði og gaf henni útrás núna.
Ég sé fyrir mér að skíðaiðkun verði brátt innleidd á meðferðarstofnanir fyrir reið ungmenni. |
posted by ErlaHlyns @ 21:14 |
|
4 Comments: |
-
Þetta er magnað og svekkjandi í einu. Ég les það út úr þessum viðtölum að það hefði kannski orðið einhver almennileg frjálsíþróttamanneskja úr mér ef ég hefði bara verið aðeins reiðari! Nema að þetta gildi bara um skíðagöngu... Spurning hvort maður verði soldið pirraður í henni.. ég veit ekki.
-
Ég held að það sé algerlega nauðsynlegt að hafa ákveðna reiði/ákveðni til að bera til að geta keppt af e-i alvöru í sprettgöngu. Þetta eru 400 metrar sem þau eru að fara á innan við mínútu á skíðum og þurfa m.a. að fara mjög krappa beygju og alltaf með keppinaut við hliðina á sér. Ef þú getur ekki æst þig upp í að gefa allt þitt á þessum sekúndum sem keppnin tekur þá áttu ekki séns.
Ég held að ég geti alveg fyrirgefið þeim að nota reiði til að ýta sér áfram og vinna :)
-
Ég get líka alveg fyrirgefið þeim. Aðallega fannst mér þetta fyndið, að báðir sigurvegararnir væru svona reiðir :)
Sjálf hef ég aldrei afrekað neitt á íþróttasviðinu og mun líklega aldrei gera. Samt er ég líka oft reið! Kannski ég hefði átt að leggja fyrir mig sprettgöngu og hugsa um launamisrétti kynjanna á leið í mark.
-
Haha, já, þú myndir vinna öll mót með slíkar hugsanir í kollinum :)
|
|
<< Forsíða |
|
|
|
|
Hér skrifar: |

Erla Hlynsdóttir Móðir, kona, meyja og allt það
|
Nýjustu færslur: |
|
Lífið: |
„Well behaved women seldom make history“
- Laurel Thatcher Ulrich |
Tenglar: |
|
Orð: |
Þegar ég byrjaði að blogga fyrir um áratug nefndi ég bloggið mitt: „Hugleiðingar ungrar konu í leit að framtíð.“
Nú er ég orðin eldri og framtíðin skýrari. Það sem eftir stendur eru því: „Hugleiðingar konu.“
erlahlyns hjá gmail púnktur is
|
 |
|
Þetta er magnað og svekkjandi í einu. Ég les það út úr þessum viðtölum að það hefði kannski orðið einhver almennileg frjálsíþróttamanneskja úr mér ef ég hefði bara verið aðeins reiðari! Nema að þetta gildi bara um skíðagöngu... Spurning hvort maður verði soldið pirraður í henni.. ég veit ekki.