| 26. jún. 2008 |
| Ilmurinn af súrheyinu er svo lokkandi |
Í viðtölum af léttara taginu er til siðs að spyrja fólk um uppáhalds lit, mat og lykt. Alltaf hef ég furðað mig á því þegar fólk segir sína uppáhalds lykt vera af nýslegnu grasi. Þvílíkt væmni.
Ég bý í kjallaraíbúð hjá bróður mínum, og eru gluggarnir rétt í grashæð. Hann hefur verið ansi duglegur að slá garðinn það sem af er sumri og ég er ekki frá því að það sé fátt betra en að koma heim þegar íbúðin mín angar af grasinu sem enn liggur nýslegið fyrir utan gluggann.
Þegar ég geng Ægisíðuna finn ég oft lykt sem minnir mig á súrhey, og tel víst að þarna sé gras að gerjast í einhverjum gáminum. Þessi lykt minnir mig á þegar ég var lítil og dvaldist flest sumur í alvöru sveit þar sem safnað var í súrhey í þar til gerðum súrheysturni.
Þegar grasið var orðið nógu mikið lékum við krakkarnir okkur við að klifra upp turninn og hoppa fram af þannig að við lentum í súrheyinu. Mikið ógurlega líður mér alltaf vel þegar ég finn þessa lykt, enn þann dag í dag.
Ég hef því færst heldur frá því að það sé merki um vænmi að telja lykt af fersku grasi með þeim bestu. En að kunna að meta ilminn af súrheyi - það er auðvitað bara svalt. |
| posted by ErlaHlyns @ 17:47 |
|
| 5 Comments: |
-
Þó eru ekki eintómir kostir við að búa í grashæð því nú er ég inni í stofu að kafna úr reyk af kolagrillinu.
-
Loksins erum við ósammála kæra frænka. Lyktin af nýslegnu grasinu er indæl og ekki þarf að kvarta yfir þögninni þegar sláttuvélin er þögnuð :)
-
hmmm, athyglisvert að finnast væmið að nefna nýslegið gras.
súrhey er töff uppáhaldslykt, sé það.
-
Hreinlega verð að nefna þetta. Lykt af nýslegnu grasi mun héðan í frá minna mig á þig :)
-
Anna: Ég er sem betur fer búin að læra að meta lyktina af nýslegnu grasinu.
Baun: Já, súrhey er töff.
Albertína: En væmið...
|
| |
| << Forsíða |
| |
|
|
|
| Hér skrifar: |
|
Erla Hlynsdóttir
Móðir, kona, meyja og allt það
|
| Nýjustu færslur: |
|
| Lífið: |
|
„Well behaved women seldom make history“
- Laurel Thatcher Ulrich |
| Tenglar: |
|
|
| Orð: |
|
Þegar ég byrjaði að blogga fyrir um áratug nefndi ég bloggið mitt: „Hugleiðingar ungrar konu í leit að framtíð.“
Nú er ég orðin eldri og framtíðin skýrari. Það sem eftir stendur eru því: „Hugleiðingar konu.“
erlahlyns hjá gmail púnktur is
|
 |
|
Þó eru ekki eintómir kostir við að búa í grashæð því nú er ég inni í stofu að kafna úr reyk af kolagrillinu.