| 29. des. 2008 |
| Vonleysi haustsins |
"Things just get worse every day," sighs Erla Hlynsdottir, standing, understandably bemused, outside the clapboard former restaurant from where the prime minister has just addressed the nation. "I have nothing, actually, so I've nothing to lose. But you wake up each morning and there's something else bad. First one bank's nationalised, then two, then all three. Then we ask Russia for help. Then your government says it's suing us. The stock market shuts. And now we're banging on the doors of the International Monetary Fund. How deep in this really are we?"
Jú, þetta sagði ég víst við John Henley, blaðamann breska Guardian, rétt um miðjan október þegar við hittumst fyrir utan Iðnó.
Ég man svo innilega eftir þessum dögum. Á hverjum einasta morgni hugsaði ég með mér: Hvaða risafréttir fáum við í dag? Hvernig getur þetta eiginlega orðið verra? |
| posted by ErlaHlyns @ 22:24 |
|
|
|
|
| Hér skrifar: |
|
Erla Hlynsdóttir
Móðir, kona, meyja og allt það
|
| Nýjustu færslur: |
|
| Lífið: |
|
„Well behaved women seldom make history“
- Laurel Thatcher Ulrich |
| Tenglar: |
|
|
| Orð: |
|
Þegar ég byrjaði að blogga fyrir um áratug nefndi ég bloggið mitt: „Hugleiðingar ungrar konu í leit að framtíð.“
Nú er ég orðin eldri og framtíðin skýrari. Það sem eftir stendur eru því: „Hugleiðingar konu.“
erlahlyns hjá gmail púnktur is
|
 |
|
