| 27. sep. 2006 |
| Hetjan mín |
Voffinn minn, hann Dexter, passar heimilið vel. Einhverja nóttina vaknaði ég við að hann er á ganginum að urra. Ég rís á fætur og næstum hleyp fram en sé ekkert. Í myrkrinu greini ég síðan útlínur Bangsa kisustráks og verð afar hissa á því að hundurinn sé að urra á hann. Þegar nætursjónin tekur við sér sé ég hinsvegar að kisi er með fugl í kjaftinum, og á hraðleið aftur út með hann. Duglegur voffi!
Í dag stóð ég við eldhúsvaskinn þegar Dexter byrjar skyndilega að urra og virðist horfa á eitthvað sem ég ekki sé. Við nánari athugun sá ég að það var geitungur í glugganum og gekk í málið.
Það var ansi fyndið að sjá þennan 15 kílóa hund urra á ponsulitla flugu. Eiginlega fannst mér það fyndnara en að sjá fullorðið fólk hlaupa undan samskonar flugum enda hefur það verið daglegt brauð að undanförnu. |
| posted by ErlaHlyns @ 01:44 |
|
|
|
|
| Hér skrifar: |
|
Erla Hlynsdóttir
Móðir, kona, meyja og allt það
|
| Nýjustu færslur: |
|
| Lífið: |
|
„Well behaved women seldom make history“
- Laurel Thatcher Ulrich |
| Tenglar: |
|
|
| Orð: |
|
Þegar ég byrjaði að blogga fyrir um áratug nefndi ég bloggið mitt: „Hugleiðingar ungrar konu í leit að framtíð.“
Nú er ég orðin eldri og framtíðin skýrari. Það sem eftir stendur eru því: „Hugleiðingar konu.“
erlahlyns hjá gmail púnktur is
|
 |
|
